روزهای من

یلدای همه دوستای گلم و نی نی خوشگلم مبارگ 

صبا که بیدار میشم طبق عادت که همیشه پشتم به همسری هست و میخوابم
بر گشتم ببینم سیامک چه جوری خوابیده و بر عکس همیشه که زود میره بیرون و جاش و خالی میبینم دیدم راحت چشماش و بسته و دستش زیر سرمه

وقتی نگاش میکردم ، دلم واسش تنگ شده بود
این روزا احساس میکنم بیشتر از همیشه عاشقش شدم و این اذیتم میکنه
هر لحظه دلم میخواد کنارم باشه و حرفای خوب خوب بشنوم

نمیدونم چرا اینجوری شدم ولی این حالتم و اصلا دوس ندارم ، من تاحالا هیچ وقت به کسی یا محبت کسی نیاز نداشتم .. والی الان ..........
دیگه دارم فک میکنم کاش زودتر نی نی بیاد که من یکم مشغولش شم و این چیزا یادم بره

البته : این نوع دوس داشتن خیلی خوبه ولی وقتی که یه جوابی داشته باشه
این و نمیگم که  بگم سیامک بهم محبت نمیکنه - نه 
اما انتظار من خیلی زیاده و این خیی بده
به قول سیامک ( من همیشه فکر میکنم که زندگی باید شیرین باشه و حرفای شیرین بشنوم _ اما اینطور نیست و نمیشه همیشه طبق خواسته ات زندگی کنی ) 

دیشب واسه یلدا خیلی دلم میخواست سیامک واسم گل بخره و ولی چون میدونستم سرش شلوغه زیاد فکر هم نمیکردم این کار و بکنه - نخواستم به فکرم کش و قوس بدم که ناراحت شم 

اما وقتی اومد دیدم واسم یه شاخه گل و یه دستکش خوشگل گرفته و بغلم کرده و منم که احساساتی کلی بغلش گریه کردم 
نمیدونم چرا این چند وقت فکر میکردم از هم دور شدیم و خیلی ناراحت بودم
ولی دیروز دیدم هنوزم سیامک همون سیامکه و من شاید یکم تغییر کردم

خدایا
باز هم و باز هم به خاطر همه نعمتات ممنون و شکر گذارتم و ازت میخوام کنارم بمونی و تنهام نذاری